Ταξίδι σημαίνει συνύπαρξη

Με αφορμή τις δύο αντίθετες έννοιες του τίτλου της «Ακίνητοι ταξιδιώτες» η παράσταση διερωτάται: «Μπορεί ένας ακίνητος άνθρωπος να ταξιδεύει;» ή και αντίστροφα «Ενας ταξιδιώτης μπορεί να παραμένει ακίνητος;»


Τρία διαφορετικά στιγμιότυπα συνθέτουν την παράσταση. Γι' αυτό και οι πέντε ερμηνευτές (Αντώνης Κουτρουμπής, Ολγα Γερογιαννάκη, Θένια Κουτρουμπή, Γιώργος Βρόντος και Ελευθερία Λάρδα) δεν έχουν κάποιο συγκεκριμένο χαρακτήρα αλλά «είναι απλώς πέντε καθημερινοί άνθρωποι», όπως μας εξήγησε ο σκηνοθέτης της ομάδας Αντώνης Κουτρουμπής.


Πρόκειται άλλωστε για μια παράσταση σωματικού θεάτρου. «Υπάρχει φυσικά το σενάριο, με τη διαφορά ότι δηλώνεται αποκλειστικά μέσα από τη στάση και την κίνηση του σώματος», λέει. «Πιστεύουμε πως το σώμα προβάλλει πολύ δυνατή και καθαρή αίσθηση και μπορεί να μεταφέρει με εύληπτο τρόπο αυτό που θέλει. Μια δράση δεν είναι απαραίτητο να υποστηρίζεται από τον λόγο».

Στο πρώτο στιγμιότυπο, που θα μπορούσε να έχει τον τίτλο «συνύπαρξη», παρακολουθούμε τα σώματα που συμπιέζονται και παλεύουν να βρουν έναν τρόπο να ζήσουν. Πολλές φορές βγαίνοντας από τα όριά τους, προσπαθούν να βρουν τον χώρο για να συνυπάρξουν. Το καταφέρνουν τελικά; «Απαντάμε ώς ένα σημείο, αλλά αφήνουμε και το περιθώριο στον θεατή να σκεφτεί και να αποφασίσει. Αυτό που μένει σαν νόημα είναι πως γενικώς στις σχέσεις δεν είναι εύκολο να υπάρξεις χωρίς να προσπαθήσεις».

Στο δεύτερο περιγράφεται το ταξίδι της αγάπης και η ανατροπή της. Παρακολουθούμε σχέσεις που ανατρέπονται, σώματα που αγαπιούνται, πληγώνονται, ασφυκτιούν, εκρήγνυνται. Στόματα που δεν λένε λέξη με φόντο έναν κόσμο χιλιοειπωμένες κουβέντες.
Στο τρίτο, τελικά, στιγμιότυπο βλέπουμε το πραγματικό ταξίδι τους, καθώς παρακολουθούμε μια μετακίνηση της ομάδας μέσα στον χώρο. Οι ερμηνευτές ξεκινούν από την ίδια αποβάθρα με προορισμό ένα κοινό ταξίδι.

Τι σημαίνει, όμως, ταξίδι για την ομάδα; «Συνύπαρξη, αγάπη αλλά και στάση που διαμορφώνουμε σε ό,τι μας περιβάλλει ως παρατηρητές αλλά και ως δρώντα πρόσωπα», λέει ο Αντώνης Κουτρουμπής. «Πίσω απ' όλα αυτά βρίσκεται το εσωτερικό ταξίδι που όλοι μας επιχειρούμε». Αυτό ζητούν και από τους θεατές, «να αναρωτηθούν λίγο για το δικό τους "ταξίδι" και για τη δική τους στάση απέναντι σε αυτό».

Η ομάδα, που επιχορηγείται από το ΕΚΕΘΕΧ, φέτος συμπληρώνει 13 χρόνια. Κινείται στα όρια της μιμικής και του σωματικού θεάτρου. Ξεκίνησε ως ανάγκη έκφρασης ανθρώπων που προέρχονταν από το θέατρο, τον χορό και το κουκλοθέατρο για να διαμορφώσουν ένα κοινό στίγμα και στηρίζεται αφ' ενός στην κίνηση του σώματος και αφ' ετέρου στο παιχνίδι που γίνεται με τα σκηνικά αντικείμενα που -ανάλογα με το κάθε έργο- εναλλάσσονται και διαμορφώνουν το περιβάλλον της παράστασης.