Το αρχαίο παπούτσι που έχει μήκος 24,5 εκ. και πλάτος από 7,6 έως 10 εκ., χρονολογείται από το 3.500 π.Χ., από την γνωστή ως Χαλκολίθινη περιόδο.
"Δε γνωρίζουμε αν το υπόδημα ανήκε σε άντρα ή σε γυναίκα", είπε ο Ρον Πινχάσι από το Πανεπιστήμιο Κορκ της Ιρλανδίας που ηγείται της ανασκαφής. Παρότι το μέγεθος του είναι μικρό, ανάλογο του δικού μας 37, "θα μπορούσε να ταιριάζει και σε άντρα της εποχής", συνέχισε ο επιστήμονας.
Η σπηλιά όπου έγινε η ανακάλυψη ανήκει στην περιοχή Βαγιόζ Ντζόρ της Αρμενίας πάνω στο τριεθνές των Ιρανο-Τουρκικό-Αρμενικών συνόρων. Ο Πινχάσι είπε ότι η σταθερά δροσερή και ξηρή ατμόσφαιρα τη σπηλιάς ευνόησε τη διατήρηση των διαφόρων αντικειμένων που βρέθηκαν εκεί και περιλαμβάνουν μεγάλα κεραμικά δοχεία, πολλά από τα οποία περιείχαν σιτάρι, βερίκοκα και άλλα τρόφιμα φυτικής προέλευσης.
Η ομάδα των αρχαιολόγων λέει επίσης ότι στη συντήρηση των ευρημάτων βοήθησε το στρώμα κοπριάς με το οποίο ήταν σκεπασμένο το έδαφος της σπηλιάς, που λειτούργησε ως μονωτικό στρώμα προστατεύοντας τα αντικείμενα για ολόκληρες χιλιετηρίδες.
Το παπούτσι βρέθηκε το 2008, σε ένα βαθούλωμα που περιείχε ακόμα ένα σπασμένο αγγείο και κέρατα προβάτου, από την Αρμένια μεταπτυχιακή φοιτήτρια στο τοπικό αρχαιολογικό ινστιτούτο, Ντιάνα Ζαρνταριάν.
"Έμεινα κατάπληκτη από το γεγονός ότι είχαν διασωθεί ακόμα και τα κορδόνια", είπε η ίδια σε συνέντευξη της στο περιοδικό της Public Library of Science, "PloS One".
Έκτοτε το παπούτσι έχει μελετηθεί στα εργαστήρια του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια και της Οξφόρδης, τα οποία προσπάθησαν να το χρονολογήσουν επακριβώς με τη χρήση ραδιοάνθρακα.
Μέχρι στιγμής τα παλιότερα υποδήματα που γνωρίζουμε είναι τα σανδάλια που είχαν βρεθεί στο Μισούρι των ΗΠΑ και που είναι 2.500 χρόνια αρχαιότερα από το αρμένικο παπούτσι.
